Τρέξιμο σε ανηφόρα: Η βάση για τη βελτίωση της ειδικής αντοχής
Πολλοί αθλητές στις προπονήσεις τους, εντάσσουν το τρέξιμο σε ανηφόρα, είτε σε διάδρομο στο γυμναστήριο, είτε έξω στη φύση, σε χωματόδρομους με κλίση, είτε σε ειδικά διαμορφωμένα γυμναστήρια.
Η διάρκεια και η ταχύτητα του τρεξίματος, εξαρτάται από τη φύση του αθλήματος, με το οποίο ασχολείται ο αθλητής.
Πχ ένας αθλητής τένις θα πρέπει να τρεχει με μέγιστη ταχύτητα σε μεγάλες ή μικρές κλίσεις ( 5% - 25% ) , έως το πολύ 30" , καθώς στο συγκεκριμένο άθλημα μια μέγιστη προσπάθεια διαρκεί γύρω στα 20".
Ένας ποδοσφαιριστης πρέπει να τρέχει έως 1' σε παρόμοιες κλίσεις κ.ο.κ.
Η διάρκεια του διαλλείματος δε θα πρέπει να υπερβαίνει το χρόνο τρεξίματος. Θα πρότεινα χρόνο έργου / διαλλειματος: 1/1
Με το συγκεκριμένο είδος τρεξίματος έχουμε πολύ γρήγορες νευρομυϊκες προσαρμογές, καθώς αυξάνεται το πάχος της μυϊκής ίνας , με αποτέλεσμα να αποθηκεύεται περισσότερο γλυκόζη στους μυες και αυτή να την προμηθεύει στο αίμα για γρήγορη παραγωγή ενέργειας, πράγμα απαραίτητο για αθλήματα απαιτητικά μεγάλης διάρκειας.
Ο αριθμός των σπριντ, εξαρτάται απο διάφορους παράγοντες, όπως η φάση της προετοιμασίας, το είδος του αθλήματος, η ηλικία του αθλητή κτλ.
Ως γυμναστής χρησιμοποιώ τα σπριντ σε ανηφόρα στο διάδρομο, καθώς είναι εύκολη η προσαρμογή της κλίσης και της ταχύτητας, σε κάθε αθλητή χωριστά.
Βαγγέλης Παπάς - καθηγητής Φυσικής Αγωγής - ιδιοκτήτης Vmax
